The Batman izle

The Batman bana Gotham’ın karanlık ruhunu tam anlamıyla hissettirdi. Pattinson’un Bruce Wayne’i, yalnızlık ve öfkeyle yoğrulmuş bir hayalet gibi. Gotham, her köşesinde bir sır barındırıyor, ve Riddler’ın zeka oyunları izlerken kafamı karıştırdı. Matt Reeves, bu filmi sadece aksiyon değil, bir psikolojik gerilim haline getirmiş. Her sahnede Gotham’ın çürüyen kalbini hissettim, Batman’in karanlık yolculuğu ise içimi burkacak kadar gerçekti.

Zodiac ve Kemper karışımı bir Riddler karakteri, Scorsese'nin İtalyan mafyası anlatım tarzıyla birleşmiş ve Batman'in hatalarıyla var olan bir versiyonunu sunmuş. Bu film, süper kahraman türünün ötesine geçerek, Batman'i hikayeden çıkarsanız bile kendi başına ayakta durabilen bir eser yaratmış. İkinci yarıdaki bazı mantık hatalarına rağmen, genel olarak tatmin edici bir deneyim sunuyor. Eğer Batman'in kusursuz bir şekilde dövüşmesini ve gövde gösterisi yapmasını bekliyorsanız, bu film o beklentiyi karşılamayabilir. Ancak, ikinci yarıda genel izleyici kitlesine hitap eden birçok unsur da mevcut.

Batman bir şehir değil, bir efsane.
Olaylara bakış açımız gerçekten ilginç. Christopher Nolan'ın efsanevi serisinin ardından, yeni Batman filmlerine dair beklentilerimiz oldukça yüksek. Ancak bu yapım, kendi özgün tarzıyla dikkat çekiyor. Gotham'ın karanlık ve gizemli atmosferi, film boyunca etkileyici bir şekilde hissediliyor. Uzun zamandır Batman'i bu kadar keyifle izlememiştim. DC'nin, Marvel ile rekabet uğruna Batman'e gereksiz komik diyaloglar yazmasına sinir oluyordum. Bu film, Marvel'ın mizah anlayışından uzak, gerçek bir Batman deneyimi sunuyor. Beğendim.
Filmin ağır tempoda ilerlemesi, bence bir avantaj. Süresinin uzun olması beni rahatsız etmedi; aksine, hiç sıkılmadan izledim. Birkaç klişe unsur bulunsa da, genel olarak ortalamanın üzerinde bir yapım. Oyuncuların performansı da filmi yukarı taşıyan unsurlardan biri. Sadece Catwoman karakteri biraz farklı geldi. Ana kötü karakterin seçimi ise oldukça başarılıydı. Matt Reeves'in sevdiği oyuncularla çalıştığı açıkça görülüyor.
Her açıdan tatmin edici bir Batman filmi izledik. Beklentileri biraz yüksek tutmak haksızlık olmaz. Ancak son yıllarda artan CGI kullanımı, sinema sanatına zarar veriyor. Bu durum, her filmde daha belirgin hale geliyor. Gerçekliği izlemek yerine yapaylığa mahkum edilmemiz, sanat filmlerinin önemini bir kez daha gözler önüne seriyor.

Batman filmlerini daha önce izlememiş olsaydım, belki de bu filmi daha çok beğenebilirdim, ama maalesef izledim. Öncelikle, Batman filmlerinin en az üç saat uzunluğunda olması gerektiğine dair bir kural mı var, anlamış değilim. Yönetmenler sanki birbirleriyle yarışıyor gibi, 2,5-3 saatlik filmler yapmaktan vazgeçmiyorlar. Gereksiz yere uzatılmış sahnelerle dolu bir film izlemek gerçekten yorucu olabiliyor. Karanlık atmosferin yansıtılması konusunda başarılı olduklarını söyleyebilirim, ancak bunu büyük bir başarı olarak görmüyorum. Karanlık bir atmosfer yaratmak bana her zaman işin kolay kısmı gibi geliyor. İfadesiz yüzler ve sürekli gece geçen sahneler zaten bu atmosferi oluşturmak için yeterli.
Filmde en sevdiğim şey, bir kez daha dökülen inci tanelerini görmemek oldu. Batman'in anne-babasının öldürüldüğü sahnede dökülen inciler, sinema ve çizgi roman tarihinde en çok tekrarlanan sahnelerden biridir. Bu filmde, Batman'in çocukluk dönemi ve nasıl Batman olduğuna dair detaylar "artık bunları biliyorsunuz" diyerek atlanmış.
Eğer Batman evrenine biraz aşinaysanız, bu filmin Batman'in erken dönemini işlediğini bilirsiniz. Henüz birkaç yıldır Batman olarak faaliyet gösteriyor ve polisler tarafından kanunsuz olarak görülüyor, toplum tarafından ise "intikamcı" olarak biliniyor ve korkuluyor. Karakterler yeni yeni ortaya çıkıyor. The Riddler rolünde Paul Dano harika bir performans sergilemiş, ancak Robert Pattinson'ı Batman rolüne ne kadar yakıştırdığım konusunda emin değilim. Dövüş ve aksiyon sahneleri güzeldi. Bu sahnelerin teknolojiyle doldurulmak yerine daha gerçekçi ve insancıl olması filmin artı yönlerinden biriydi. Ancak, çoğu yan karakter sönük kalmış. Özellikle Gordon ve Alfred karakterleri oldukça geri planda kalmış.
Catwoman ile olan ilişki ise oldukça hızlı ilerletilmiş. Bu, ağır ve yavaş bir atmosfere sahip filmde biraz sırıtmış diyebilirim. Nirvana'nın müziğini kullanmak oldukça başarılı bir tercihti. Zaten o efsane parça hangi sahnede kullanılırsa kullanılsın, yakışır. Yaklaşık 500 civarı Batman çizgi romanı okudum ve hala belli başlı hikayelerde kalınmış olmasına üzülüyorum. Halbuki çizgi romanlarda ne cevherler işlendi. Umarım bir gün bu hikayeleri de beyaz perdede görme şansımız olur.
Genel olarak, ne çok iyi ne de çok kötüydü. Orta halli bir Batman filmiydi.

Film, iyi ya da kötü olarak değerlendirmekten ziyade oldukça yorucu bir deneyim sunuyor. Senaryoda herhangi bir yükseliş veya doruk noktası bulunmuyor; üç saat boyunca aynı çizgide ilerliyor ve bu durum izleyiciyi bir hayli yoruyor. Dedektiflik unsurları ve atmosferi elbette ki etkileyici, ancak bunlar zaten çoğu Batman filminde karşılaştığımız unsurlar. Bu yapım, Batman evrenine yeni bir şey katmıyor; yine yozlaşmış bir şehir ve bu şehrin kötülükleriyle mücadele eden bir Batman var karşımızda. Nolan'ın Dark Knight'ta yaptığı gibi, iyi ile kötü arasındaki çizgiyi bulanıklaştıran derinlikli bir boyut kazandırma konusunda oldukça yetersiz kalıyor. Senaryo, atmosfer yaratma çabasının gölgesinde kalmış ve sinema salonunda bu atmosferi tam anlamıyla hissetmek de mümkün değil. Sonuç olarak, yeni bir perspektif sunmayan, sıradan bir Batman filmi izledik.

Film biraz ağır eğer aksiyon seviyorsanız sizin için sıkıcı gelebilir. Film benim için daha çok batman kostümü giymiş bir defektifi izlemek gibi oldu ama bu tarzı sevdiğim için sıkılmadım. 10/8